Το Παιχνίδι του
Δρόμου
Με παίζει ο χρόνος σαν παιχνίδι
Που όταν σπάω με πετά
Κι ύστερα γίνομαι ταξίδι
Και βρίσκομαι πολύ μακριά
Που όταν σπάω με πετά
Κι ύστερα γίνομαι ταξίδι
Και βρίσκομαι πολύ μακριά
Αν φτάσω πάλι σε μια στάση
Κάτι θα μείνει για αρχή
Κάτι απ’ το δρόμο θα περάσει
Παιχνίδι είναι η ζωή
Πάντα ζητούσα σε ένα αντίο
Μια τελευταία αγκαλιά
Να γίνω εγώ πάλι το πλοίο
Και εσύ μια γη που είναι μακριά
Πάντα ζητούσα σε ένα αντίο
Μια τελευταία αγκαλιά
Ότι αγάπησα σε ’σένα
Ανάμνηση να ’ναι γλυκιά
Αν μείνω πάλι από ελπίδα
Και η νύχτα πάρει τη φωνή
Κάποιο αστέρι θα με πιάσει
Και θα με βγάλει απ’ τη σιωπή
Η μνήμη μου σαν βάρκα γέρνει
Κι όταν την βρίζω μου μιλά
Ότι αγάπησες και φεύγει
Θα είναι εδώ πάντα κοντά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου