Η ψυχή που δεν πέφτει στο χώμα μεγαλώνει στο φως (Πρώτη δημοσίευση) Σάκης Αθανασιάδης

                                                                                                           (Πρώτη δημοσίευση)

Η ψυχή που δεν πέφτει στο χώμα μεγαλώνει στο φως     

        

Οι πρώτες σταγόνες της  ανοιξιάτικης βροχής

καίνε τα μάτια

ο ήλιος πέφτει πληγωμένος στο ποτάμι

περπατάω αργά ανάμεσα σε σπασμένα κλαδιά

σκαλώνει η ψυχή στα αγκάθια

αφήνει κομμάτια της στο χορτάρι

το σώμα γεμίζει λάσπες

που αντί οι λάσπες να λερώνουν καθαρίζουν την ψυχή

Πια σύνορα να περάσω να μην σπάσω

το βάζο που κρατάω στα χέρια μου

το βάζο μιας ολόκληρης ζωής αδελφέ μου

όταν αέρας υγρός φωνάζει ονόματα απουσίας

μέχρι να φτάσω στην όχθη του Αξιού

να σκορπίσω τις στάχτες σου στο νερό να ελευθερωθείς

Μέσα στη σιωπή μου βλέπω ένα παιδί να τρέχει

στην απέναντι όχθη να κυνηγήσει τον ήλιο

με μια σφεντόνα στα χέρια

εσένα βλέπω να κρατάς την σφεντόνα

που τίποτα δεν φοβήθηκες

και κοιτάζω στα θολά νερά όλα τα καλοκαίρια μου

τους χειμώνες μου όλους

μα χάνονται οι εικόνες και τελειώνουν τα χρώματα

μόλις οι στάχτες σου αρχίζουν το ταξίδι τους για την θάλασσα

αλλά αυτό το ταξίδι σου δεν είναι το τέλος

γιατί η ψυχή που δεν πέφτει στο χώμα μεγαλώνει στο φως

Σάκης Αθανασιάδης cop.2025

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ - ARPEGGIOSMP

 Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

 Κάπου Μακριά Εδώ Κοντά

                   

Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι

Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ

Θα  σε φωνάξω για να βγεις απ’ την ομίχλη

Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά  αυτή σε έχει

Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη

Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο  ξένος

Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη

Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι

Στα χέρια μου να  το πετάξω

Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι

Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι

Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω

Θα έδινα και τη ζωή μου

Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι

Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη

Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει

Κάπου μακριά εδώ κοντά

Ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι- Σάκης Αθανασιάδης

                                                     

Ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι

Από εσένα ακούω πως ο δρόμος μεγάλωσε

μα εδώ πέρα κοιτάζω τα φώτα που τρέχουν

κι αν στις λάσπες της μάχης τα πόδια μου αντέχουν

είναι γιατί έχω κοντά μου την θάλασσα

από εσένα περίμενα να είσαι διαφορετική

ένα φιλί σου κάθε πρωί

μα όσο περίμενα έμεινα μόνος

μα τώρα ξέρω καλά η βιομηχανία σε θέλει ηλεκτρονική

μια κούκλα αγκαλιά με τον καθρέπτη

μέλος σε στρατό της μοναξιάς να πατάς ότι πέφτει

με ένα τηλέφωνο στο χέρι να μιλάς για τον εαυτό σου

με τον εαυτό σου

Κι έτσι τώρα σου λέω πως ο δρόμος σου χάλασε

εγώ ο τελευταίος ψάχνω την χώρα

που η βάρκα της αγάπης άραξε μετά την καταιγίδα

κι αν δεν τη βρω θα έχει μείνει το ταξίδι

έτσι ζωγραφίζω ένα σπίτι στα κύματα

καρδιές στο σκοτάδι μέσα στην άμμο

γιατί κουράστηκα με την αντιγραφή ζωής

και θέλω μόνος μου να περπατήσω

ώσπου να φτιάξω μια θάλασσα να τραγουδάει το φεγγάρι

Σάκης Αθανασιάδης

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο (2018)

Ναύπλιο-Σάκης Αθανασιάδης

                                    

                Ναύπλιο

Έτρεχε ο δρόμος είχα μείνει μόνος

Νόμοι κι άλλοι νόμοι για τη μοναξιά

Πάρε το κορμί μου σήκωσε τη ψυχή μου

Μάτια κουρασμένα με σκόνη η καρδιά

Έφτασα στο Ναύπλιο που λάτρεψες με πάθος

Έπιασα για σένα μια πρόχειρη φωλιά

Σου ζήτησα να έρθεις μα είπες είναι λάθος

Που θέλω να φιλήσω τα μάτια σου ξανά

Τι αμαρτία όταν τρέμεις τη βροχή

Λουλούδια πλαστικά όταν έχεις στα μπαλκόνια

Ο ήλιος μη φωνάξει τα αηδόνια

Πως να μιλήσω τι να σου εξηγήσω

Αφού έχεις μάθει να πεθαίνεις στα ποτά

Αφού είσαι καλά στην ηλεκτρονική ζωή σου

Ήρθε πρωί και θέλω μόνος μες το Ναύπλιο να δακρύσω

Τι να σου πω να καταλάβεις δεν μπορείς

Γεννάς ζωή που δεν μπορείς πλέον να δεις που πάει

Αφού έχεις μάθεις την αγάπη να πονάει

Πως να μιλήσω τι να σου εξηγήσω

Φύσησε ο αέρας έβγαλε φωνή

Η θάλασσα μου μύριζε το σώμα σου ας φύγω

Ζήτησα ένα τσιγάρο με εσένα στη βροχή

Αγάπη μου φοβήθηκες το αίμα σου μη γίνω

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Ο δικός μου ο πόλεμος-Σάκης Αθανασιάδης

Ο δικός μου ο πόλεμος

 

Ο δικός μου ο πόλεμος

δεν έχει αγγέλους χτυπημένους από σφαίρες

ούτε έχει μετανάστες κρεμασμένους

στα καλώδια της τηλεόρασης

o δικός μου ο πόλεμος

έχει νερό να πλυθούνε τα μάτια

κι έρωτα

να ξαναζήσουν ελεύθερα τα σώματα

Η δική μου η θάλασσα

δεν βάζει φωτιά στα νησιά της

αγαπάει όλους τους θεούς

που δεν μιλάνε για θάνατο

η δική μου η θάλασσα

έχει τα δικά της τραγούδια

με το αλάτι

κλείνει τις πληγές της ψυχής

Το δικό μου χωράφι

δεν έχει φυτά που ναρκώνουν

ούτε έχει μηχανήματα

που αναζητάνε τη νύχτα χρυσό

έχει χιόνι, έχει βροχή, έχει ήλιο

έχει παιδιά, έχει ερωτευμένους

έχει εμένα που φοβήθηκα

να μεγαλώσω ένα παιδί για σκλάβο

Ο δικός μου ο πόλεμος

έχει ραγισμένα μάτια

τραγούδια έχει με σφαίρες

κι αγαπάει όλους τους θεούς

που δεν μιλάνε για θάνατο

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη-Σάκης Αθανασιάδης

                                           

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο

Περνάει η θάλασσα παραπατάω

Σταματάω, πίνω, μεθάω

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Κάθε ταξίδι που τελειώνει γεμίζει με σκόνη

Μετά φοβάμαι πως το τέλος ζυγώνει

Φοβάμαι τη βροχή φοβάμαι τον αέρα

Φοβάμαι πως θα ’ρθεις μια ημέρα

Θα με φιλήσεις στοργικά σαν μια μητέρα

Θα μου πεις: Σε αγαπάω

Ο δρόμος με ρωτάει που τραβάω

Ο πόλεμος ξεκίνησε εκεί έξω

Φοβάμαι να του πω πως πάω

Στο νησί των μεθυσμένων εραστών να παίξω

Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο

Μέσα στο δάσος ένα αηδόνι ξυπνάω

Σταματάω, πίνω, μεθάω

Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο (2018)

Κόκκινα Καρφιά-Σάκης Αθανασιάδης

                       
      Κόκκινα Καρφιά

Ένα ποτάμι μοναξιάς ο κόσμος

που τρέχει για να φτάσει στην αρχή

μέχρι που φεύγει ο καιρός και μένεις μόνος

να παραδώσεις την ψυχή σου να σωθεί

Σε μια στιγμή τα φώτα σβήνουν

και οι σκιές γίνονται άγγελοι γυμνοί

πίνουν καπνίζουν μα δεν δίνουν

αθανασία στη δική σου την ψυχή

Ένα καράβι της φωτιάς σε παίρνει

να σε οδηγήσει πάλι στην αρχή

μέσα στα σύννεφα η ψυχή να σπάσει

και να διψάσει αιώνια στη σιωπή

Γι’ αυτό κι εγώ αγάπησα της θάλασσας το σώμα

αγάπησα τον άνεμο, το χώμα

τα κόκκινα καρφιά που έχεις ξεχάσει

κι ότι ακόμα δεν ζητάει να το προσκυνώ

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ας μη γίνει ανάσταση-Σάκης Αθανασιάδης

      

Ας μη γίνει ανάσταση

Στάζει το αίμα της δημοκρατίας

Στα μάτια, στο δρόμο στις γειτονιές

Κάποια κουρέλια της ιστορίας

Κοιτάζουν ακόμα τις δικές τους ζωές

Ξυπνάς τα μεσάνυχτα ανοίγεις το ράδιο

Ρίχνεις στη φωτιά ένα ξύλο χοντρό

Μέσα στις φλόγες ακούς στο σταθμό

Το όνειρο αίμα θα στάζει

Φοβάσαι ακόμη την άνοιξη νέα

Φοβάσαι μη γίνει ανάσταση

Καλή η ελευθερία, η θάλασσα, η αγάπη

Μα πιο ωραία είναι τα λεφτά

Στάζει το αίμα της δημοκρατίας

Για ποιο λόγο άραγε μη το ρωτάς

Κάτσε απόψε το κορμί μου να φας

Ας μη γίνει ανάσταση

Φοβάσαι ακόμη τα όνειρα μοιραία

Φοβάσαι τη φτώχια μη δείξουν που ζεις

Καλή η προσευχή και η ιστορία ωραία

Μα πιο ωραία είναι τα λεφτά

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

Γάτες με πέταλα αλόγων-Σάκης Αθανασιάδης

Γάτες με πέταλα αλόγων

Στα κομμωτήρια ψυχών

στις ηλεκτρονικές τάξεις που καίνε το μυαλό

στις θρησκείες και το μίσος τους

στους εξαθλιωμένους του πλούτου

και σε όλες τις εταιρείες

που αγαπάνε τον πόλεμο και πουλάνε πατρίδα

πες όχι

πες όχι στον θάνατό σου

Σε αυτούς που παρακαλάνε γονατιστοί να σε σώσουν

μόλις πλησιάζουν οι εκλογές

ενώ έχουν έτοιμους νόμους

να σου πάρουν και την τελευταία φέτα

από το ψωμί στο τραπέζι

σε αυτούς που βάζουν τα παιδιά σου

σαν εμπόρευμα στα τρένα

και τα στέλνουν εργάτες στην δύση

να καούνε στο κρύο

στα γυάλινα μάτια τους

που σε παρακολουθούν κάθε μέρα

μη βγεις απ’ κοπάδι

στους λύκους που δαγκώνουν

τα κορίτσια σου στο δρόμο

πες όχι

πες όχι στους σοφούς της μιας μέρας

Στα ηλεκτρονικά κλουβιά

στις γάτες με πέταλα αλόγων

στα γεμάτα με σκοτάδι μάτια

στον βασιλιά και τους διαδόχους του βασιλείου

στους αυλικούς που καθαρίζουν τον δρόμο

να περάσει η βασίλισσα

σε αυτούς που ποτέ τους δεν ίδρωσαν

γιατί κολυμπάνε στην δική σου θάλασσα

στους εργάτες που πεθαίνουν για την εξουσία

και σε αυτούς που πατάνε το αδύναμο σαν αποτσίγαρο

πες όχι

πες όχι στο όνομα των παιδιών σου\

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022

 

Κόκκινη άνοιξη-Σάκης Αθανασιάδης

          

 Κόκκινη άνοιξη

Καθώς τα τρένα της φωτιάς εξαϋλώνονται

οι μεθυσμένοι του χρυσού

με ένα όπλο στο χέρι

στους δρόμους πολεμάνε το Σάββατο

Αυτή την κόκκινη άνοιξη

πέφτει η βροχή σαν αίμα στο χώμα

για να περάσεις απ’ το σκοτάδι της ψυχής 

αόρατος

γράμματα γράψε σε ένα θεό

που διαβάζει τα μάτια

μήπως σου πει πως μοιάζει ένας άγγελος

κι αν τελικά στην άλλη όχθη

ξυπόλυτος φτάσεις

αυτή την κόκκινη άνοιξη το αίμα που βράζει

και τα τρένα της φωτιάς τα τείχη θα σπάσουν

Αλλά καθώς η σιωπή του βουνού θα επανέρχεται

πολιτευτές θα ετοιμάζουν τους λόγους

κεριά θα ανάβουν  και θα προσεύχονται

η κόκκινη άνοιξη με μαύρο να λερωθεί

Σάκης Αθανασιάδης cop.2023

Μια μέρα Έλληνας-Σάκης Αθανασιάδης

                           

   Μια μέρα Έλληνας

Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή

Της  λέω πήγα στη φωτιά  μα βρήκα  ένα κελί

Φύγε αν θες  πολύ μακριά η δύση μη σε βρει

Θα σου αρπάξει τη καρδιά ο ήλιος θα χαθεί

Κανείς δεν βλέπει σίδερα όλοι ζητούν φαί

Αγάπησαν το σήμερα το σώμα να σωθεί

Τα όνειρα που έγραφαν στα μάτια το πρωί

Τα έσβησαν και τα άφησαν στο χώμα  μη τα δεις

Στα χέρια μου έχω πληγές  με κόκκινα καρφιά

Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα μια η καρδιά

Τι να τις κάνω τις φωνές για τίποτα μου μοιάζουν

Ευνούχους βλέπω από χθες τους ίδιους με προχθές

Άκουγα για ανάσταση με κόκκινα φιλιά

Μα εγώ μέσα στο σώμα μου μυρίζω για καλά

Όλοι ζητούν στο δρόμο μου να πάρουν πληρωμή

Ευνουχισμένα  όνειρα για ένα κιλό ψωμί

Ήρθε πάλι ξαφνικά άνοιξη στη σκεπή

Της  λέω πήγα θάλασσα μα αλάτι βρήκα εκεί

Κάτι κουρτίνες κόκκινες που αρπάξανε φωτιά

Τα μάτια σου γυρεύουνε να κάψουνε κι αυτά

Το ψέμα ζει χίλιες ζωές μα εγώ μια φορά

Γι΄ αυτό ζητώ το αίμα σου να ζήσω αληθινά

Για ένα ξεροκόμματο  δεν προσκυνάω ξανά

Σηκώνομαι  απ’ το χώμα, τώρα…

Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015 

Το καλάθι με τα ψέματα-Σάκης Αθανασιάδης

Το καλάθι με τα ψέματα

Σε μια αργία του μυαλού
άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
κι άκουσα τις πόρτες να μιλάνε
κόκκινες έβλεπα τις σημαίες
κόκκινα τα φύλλα στα δέντρα
κόκκινα όλα
Σε μια αργία του μυαλού
άκουσα το γέλιο των τοίχων
άγγιξα χιλιάδες φωνές
Στην υγρασία των ματιών
φώναζαν οι μουσικές στους δρόμους
ο πόνος των βημάτων φώναζε
πέθαιναν οι Έλληνες
και πέθαιναν για πάντα
όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι
Σε μια αργία του μυαλού
άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
τη φωτιά βρήκα
κι έκαψα όλες τις πόρτες
Τυλιγμένος με λίγο ουρανό
λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
μα είχε σβήσει ο ήλιος
γιατί πέθαιναν οι Έλληνες
και πέθαιναν για πάντα
όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι

Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)