Home / Τα ποιήματα του Fractal / “Οι πολεμιστές του Αυγούστου” & “Ο πειρατής των ονείρων” & “Σφαγείο αγγέλων”
13/07/2021, 6:51 μμ
“Οι πολεμιστές του Αυγούστου” & “Ο πειρατής των ονείρων” & “Σφαγείο αγγέλων”
Γράφει ο Σάκης Αθανασιάδης //
Οι πολεμιστές του Αυγούστου
Περπατάω τα καλοκαίρια μακριά απ’ τις φωνές
των ανθρώπων που χαστουκίζουν τη θάλασσα
σβήνω απ’ το μυαλό μου
το μαύρο δέρμα του Αυγούστου
τα ωραία σώματα που φωνάζουν
έχω το κλειδί για τον παράδεισό σου
έλα να το πάρεις
γιατί θα πιστέψω πως οι έρωτές μου
χρειάζονταν το δικό τους αντηλιακό
να μην καταστραφούν στον ήλιο
Τρέχω μακριά απ’ τους πολεμιστές των νερών
ματώνω τα πόδια μου στο χώμα
γυρίζω εκεί που γεννήθηκα στον βορρά
να βρω φως κάτω απ’ το φεγγάρι
νερό να βρω τα μάτια ξεδιψάσω
τα πόδια μου μετά από ώρες
να θυμηθούν τους δύσκολους δρόμους
σε μονοπάτια που δεν περπάτησα να με πάνε
σε σταματημένα βαγόνια που σκουριάζουν
στα σύνορα του πολιτισμού
Κι όταν γυρίσω πίσω στη θάλασσά μου
το ποτάμι θα έχει περάσει στις φλέβες μου
κι ο άνεμος θα μαλώνει ακόμη
με τις λεύκες στα μάτια μου
Τίποτα δεν θα ρωτήσω την πρώτη βροχή
θα μιλάνε δυνατά τα κύματα δεν θα με ακούει
τα γυμνά κορμιά σίγουρα δεν θα είναι εκεί
μόλις ένα αστέρι πέσει στο μαξιλάρι τους
θα δοκιμάζουν στον καθρέφτη το επόμενο καλοκαίρι
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)
The warriors of August
In summers I walk far from the voices
of the people who slap the sea
I erase from my mind
the black skin of August
the beautiful bodies that cry out
I have the key of your paradise
come take it
because I will believe that my passionate loves
needed their own sunscreen
in order to not be destroyed in the sun
I run far away from the warriors of the water
I bloody my feet on the soil
I return there where I was born in the north
to find light beneath to moon
to find water to refresh the eyes
my feet after hours
to remember the difficult roads
to take me on paths where I had not walked
to stopped wagons that rust
on the borders of civilization
And when I return again to my sea
the river will have passed into my veins
and the wind will still be arguing
with the whites of my eyes
I will ask nothing of the first rain
the waves will be speaking loudly ~ she will not hear me
the naked bodies surely will not be there
as soon as a star falls on their pillow
they will try out the next summer in their mirror
Sakis Athanasiadis
(translation: Eva Johanos)
Ο πειρατής των ονείρων
Χάλασα όλα μου τα παπούτσια
περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα
μέσα στον ήλιο μέσα στην βροχή
ρωτώντας τον άνεμο
αν διψάς για ένα φιλί μου
Την πρώτη φορά που σε είδα στο όνειρο
ήσουν γυμνή και μάλωνες με τα κύματα
έτρεξα βιαστικά να σε αγκαλιάσω
μα τα μάτια σου φώναζαν πως πρέπει να φύγω
Είναι πολύ αργά να περπατήσουμε στην θάλασσα
σε λίγο ξημερώνει και τελειώνει το όνειρο
την άλλη φορά θα σου παραδοθώ
το αίμα σου να μην κρυώσει ποτέ, έλεγες
Αμέτρητες νύχτες έτρεχα μακριά απ’ το σώμα
και περίμενα σε άγνωστες θάλασσες να φανείς
να σε αρπάξω σαν πειρατής μα ποτέ σου δεν ήρθες
όμως θυμάμαι μια φορά ένα αστέρι που έπεσε
το έντονο φως του μου έκαψε τα μάτια
πονούσε η ψυχή μου για μέρες στην δουλειά
Χάλασα όλα μου τα παπούτσια
περπατώντας σε χιλιάδες όνειρα
παράτησα τις πόλεις ταξίδεψα στα χωριά
μέσα στην άνοιξη να σε συναντήσω
Ιδρωμένος ξυπνούσα το πρωί
κι αυτό που θυμόμουν κάθε φορά που ξυπνούσα
είναι πως σε έβλεπα γυμνή μέσα στο χιόνι
να τρέχεις μακριά να μην σε φτάσω
Μα τώρα που οι νόμοι κλειδώνουν τις πόλεις
αγόρασα καινούργια παπούτσια
να τρέχω μακριά απ’ τους χειμώνες
το αίμα μου να μην κρυώσει ποτέ
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)
The pirate of dreams
I ruined all my shoes
walking in thousands of dreams
in the sun in the rain
asking the wind
if you are thirsty for one of my kisses
The first time I saw you in a dream
you were naked and argued with the waves
I ran in a hurry to embrace you
but your eyes cried out that I must leave
It is very late for us to walk on the sea
in a little while the day breaks and the dream ends
the next time I will surrender to you
that your blood will never grow cold, you said
Countless nights I ran far from the body
and waited in unknown seas for you to appear
to capture you like a pirate but you never came
however I remember one time a star that fell
its intense light that burned my eyes
my soul hurt for days at work
I ruined all my shoes
walking in thousands of dreams
I quit the cities I travelled to the villages
in the springtime to meet you
In a sweat I awoke in the morning
and the thing I remembered each time I awoke
is how I saw you naked in the snow
running far away so I couldn’t reach you
But now that the laws lock the cities
I bought new shoes
to run far from the winters
that my blood never grow cold
Sakis Athanasiadis
(translation: Eva Johanos)
Σφαγείο αγγέλων
Ήθελα να σου πω πως έχασα τον καθρέφτη σου
και δεν βλέπω τα μάτια σου όταν νυχτώνει
ούτε πια μαζεύω αστέρια να σου τα χαρίσω
γιατί δεν χρειάζεσαι φως απ’ τα δικά μου χέρια
Ήθελα να σου πω πως ξέχασα
τα ονόματα από την θάλασσά σου
ίσως γιατί τρέχοντας μακριά απ’ τις άγριες φωνές των δρόμων
αγάπησα την ανάσα της νύχτας
όμως έχω γεμίσει την μνήμη μου με σκιές που χορεύουν
σκιές που μοιάζουν περισσότερο με πωλητές άμμου παρά με θεούς
που παλεύουν ακούραστα μεταξύ τους
ποια θα με οδηγήσει στην αθανασία
Όμως θυμάμαι στην Οία τον ήλιο
που έσπρωχνες με τα μάτια σου στην θάλασσα
να φύγουν οι τουρίστες με τις φωτογραφικές μηχανές
μέσα σε ένα ποτήρι κρασί να ακούσεις την σιωπή μου
να ακούσεις τον φόβο της φωτιάς στην βραδινή βροχή
Όπως θυμάμαι και τα κόκκινα μαλλιά σου
τα δάκρυα των δέντρων που έκλεβες ξημερώματα
για να τα πάρεις μαζί σου
να ζωγραφίσεις το καλοκαίρι στους τοίχους
μα έχω ξεχάσει αν ήμουν εγώ ναυαγός στο δικό σου νησί
ή εσύ ήσουν ναυαγός στο νησί της αγκαλιάς μου
ούτε θυμάμαι τα κύματα από την θάλασσά σου
ούτε αν ήσουνα θάλασσα κάποτε
στο σφαγείο αγγέλων της Κυψέλης
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)
Slaughterhouse of the angels
I wanted to tell you how I lost your mirror
and I do not see your eyes when night falls
nor do I any longer gather stars to give you
since you do not need light from my hands
I wanted to tell you how I forgot
the names from your sea
perhaps because running from the rough voices of the streets
I loved the breath of the night
however, I have filled my memory with shadows that dance
shadows that resemble sellers of sand more than gods
and which wrestle tirelessly among themselves
which one will guide me to immortality
However, I remember the sun in Oia
that you pushed with your eyes into the sea
so that the tourist with their cameras would leave
so you could hear my silence in a glass of wine
so you could the fear of the fire in the evening rain
However, I remember your red hair
the tears of the trees that you stole at dawn
to take them with you
to paint the summer on the walls
but I have forgotten whether I was shipwrecked on your island
or whether you were shipwrecked on the island of my embrace
neither do I remember the waves from your sea
nor whether you were once a sea
in the slaughterhouse of the angels of Kypselis
Sakis Athanasiadis
(translation: Eva Johanos)
