Το άγριο της αγάπης νησί
Το άγριο της αγάπης νησί
Ματωμένο φεγγάρι
Αφού δεν έχετε να πείτε τίποτα πια και το τραγούδι στην οθόνη με βουρκωμένα μάτια που μας λέτε είναι κάθε μέρα το ίδιο ελευθερώστε τον δρόμο ελευθερώστε τα όνειρα αφήστε την θάλασσα να περάσει χωρίς χρώματα τα μάτια των παιδιών είναι φτωχά μπορεί να μολυνθούν απ’ τις κραυγές ή μπορεί να πνιγούν απ’ τις γραβάτες σας τώρα που έφυγε η βροχή και μες τον κόσμο των χάρτινων σοφών δεν φυτρώνει κανένα όνειρο σταματήστε τα βαγόνια του φόβου γέμισαν με σκοτάδι τα σεντόνια των φτωχών τους γελαστούς γέρους που σβήνουν το φως αυτό το φως που διώχνει μακριά τον θάνατο της ψυχής αφού δεν έχετε να πείτε τίποτα πια μπορώ εγώ να σας πω πως δεν θα γίνω ποτέ ο στρατιώτης σας να πολεμάω τον εαυτό μου ώσπου να πέσω στο χώμα Σάκης
Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022) |
Free nobody scares (Ελεύθερος Κανείς δεν Τρομάζει)
Μετάφραση στα Αγγλικά
|
Μουσική,ερμηνία: Γιάννης Βελίκης (ARPEGGIOSMP) Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης
|
I look the out of order machines
And this picture afraids me
I take the helmet and a half suitcase
To find the light which changes me
I step on the gas after the turn
Greece in the wind alters
I dont see sadness in the staight line
Free nobody scares
I have in my hands an old map
And stars exactly above that
For the islands good drivers
A hug for summers
I pass through the empty
and then to blue
Free nobody scares
Why I scream yes in their wants
Greece with no, alters
I reach Paros for a coffee
The sand my darling suits
Take a day off but say first the yes
In Ia the sun is yelling
I step on the gas in a island
And I have forget what is scaring me
I dive with you naked
Free nobody scares
I am listening the wave and I say why
Here the time doesn't count
Nobody runs to reach the top
And the sun is the same for all
I pass through the empty
and then to blue
Free nobody scares
Why I scream yes in their wants
Greece with no ,alters
Sakis Athanasiadis
https://lyricstranslate.com
Να βάψω ένα κομμάτι της καρδιάς
Συνήθισα να κολυμπάω σε ανθρώπινα ποτάμια
με χαλασμένα τους τα όνειρα και μάτια
μάτια που ψάχνουν στα θολά νερά χρυσάφι
συγνώμη στα παιδιά της μοναξιάς
Συνήθισα να τους κοιτάζω μαγεμένος
κρυμμένος σαν βαλίτσα μες τη νύχτα
να λέω μόνο ναι να μοιάζω με χαμένος
συγνώμη και σε σένα που γελάς
Περίπτερο της μοναξιάς είχα ανοίξει
να με αγκαλιάζει ξημερώματα ο δρόμος
ο ήλιος να με αρπάζει να με καίει
αιχμάλωτο να με πετάει στην δουλειά
Μα κάποτε κουράστηκα κι είπα θα αλλάξω
θα βγω απ’ τα ανθρώπινα ποτάμια πριν με κάψω
στα χρυσαφένια όνειρα στα χάρτινα φεγγάρια
δεν βρήκα δάσος μα φωτιά
Έτσι περπάτησα καιρό μέσα στην πόλη
μάζευα λέξεις απ’ τον δρόμο
μάτια που έβλεπαν εχθρό τον νόμο
να βάψω ένα κομμάτι της καρδιάς
Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια
Σβήνω απ’ τα μάτια μου
ανθρώπους με άγριο βλέμμα
τους εραστές που έχει αδειάσει
η ψυχή τους απ’ τους όρκους
τους δικαστές που ερμηνεύουν νόμους
ποτέ του να μην χάνει ο δυνατός
και τους εργάτες σβήνω που ματώνει η φωνή τους
για λίγη εξουσία και ψωμί
Σβήνω απ’ τα μάτια μου
τους κομματάρχες του μπαμπά
με τα μεγάλα αυτοκίνητα που τρέχουν
λάμπουν τη νύχτα καφενεία επαρχίας
το μέλλον σου αυτοί θα σώσουν
γιατί εγώ φοβάμαι να σωθώ από αυτούς
τώρα που αστέρια βρέχει κι αυτό το καλοκαίρι
Τρέχω μακριά απ’ τα ανώνυμα χωριά να αφήσω
όλο το άγριο των ματιών τους στον γκρεμό
για να ξεχάσουν τα όνειρα που είχαν να γίνουν πόλεις
κάθε χειμώνα που η γιαγιά κοιτούσε την βροχή
να χορεύει στα κεραμίδια
Κάθε πρωί τα μάτια μου αλλάζω
αυτό που βλέπω σήμερα αύριο θα είναι διαφορετικό
καινούργιος ήλιος, καινούργιες φωνές
καλύτερες φωνές απ’ τις δικές μας
που δόθηκαν ενέχυρο σε δάνεια και χάθηκαν
στην μάντρα ανακύκλωσης μικροαστών
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)