Ατομικός φάκελος-Σάκης Αθανασιάδης

                                 

   Ατομικός φάκελος

Λίγο ψυχή, λίγο φωνή

Λίγο αέρας για να χάνεται ο ήχος

Κάποιος θεός που ξαγρυπνά

Μιλάει για φως σε γκρίζους τοίχους

Αράχνες, σκόνη και χαρτιά

Από το πάτωμα μαζεύω το φεγγάρι

Πως έγινε έτσι η ζωή

Να φυλακίζει την αγάπη

Στις στάχτες ψάχνω να με βρω

Μέσα στα φύλλα του βαρδάρη στην πλατεία

Στη θάλασσα παίζω κρυφτό

Και τα καλάμια μου πετάω με μανία

Τον άνεμο παρακαλώ

Όταν θα αδειάσει από κορμιά η παραλία

Να μείνει ακίνητος καιρό

Να αγκαλιάσω τη «γαλάζια» με ησυχία

Λίγο ψυχή, λίγο φωνή

Λίγο αγάπη να μη χάνεται ο ύπνος

Έτσι η ζωή απλά περνά στο λίγο

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Φωτιά και νερό- Σάκης Αθανασιάδης

         Φωτιά και νερό

Καθόμουν στο κύμα κοντά
Τις βάρκες που έφευγαν κοίταζα
Και είχα πιστέψει ξανά
Πως ήμουν φωτιά και νερό

Απέναντι είδα καλά
Τα πράσινα μάτια σου έλαμπαν
Μα σκέφτηκα πως δεν μπορώ
Στα μάτια αυτά για να μπω

Είπα θα φύγω μακριά
Κάπου αλλού θα είναι καλύτερα
Κι έτρεξα απλά να κρυφτώ
Μέσα στο κρύο νερό

Το άλλο πρωί μοναχός
Κάτω απ’ τον ήλιο περίμενα
Πως θα έρθεις και πάλι εσύ
Μακριά να πετάξεις το γκρι

Το άλλο πρωί ένα φως
Πήρε η ψυχή απ’ τα μάτια σου
Ξέχασα όλα τα πως
Στην αγκαλιά σου να μπω

Απέναντι ήσουν εσύ
Τα πράσινα μάτια σου έλαμπαν
Μα ήταν αργά να σκεφτώ
Αν μες σε όνειρο ζω

Είπες απλά σε αγαπώ

Κάποια θα κάψουμε σύνορα

Δεν ξέρω πως μα μπορώ

Να περπατώ στο νερό

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Στο πρώτο μου όνειρο-Σάκης Αθανασιάδης

    Στο πρώτο μου όνειρο

Είναι στιγμές που ζούνε μια φορά

Κι άλλες στιγμές που ζούνε απλά για πάντα

Τι διώχνεις μα έρχονται όταν δεν θες

Στο τέλος μένει το αίμα τους να ζήσεις

Χτυπάει ο καιρός σβήνει το φως

Μάτια γυαλιά σπασμένα

Μα εγώ ευτυχώς βλέπω μακριά

Πολύ φωτιά για μένα

Μετά τη βροχή θα είμαι εκεί

Στο πρώτο σου όνειρο

Μια ακόμη φορά να σε πάρω αγκαλιά

Στο πρώτο σου όνειρο

Κι αν κλάψεις μετά θα είναι γιατί

Έχεις ξυπνήσει πρωί και το όνειρο

Το είδες μισό μα το κορμί σου ζεστό

Από το δικό μας το όνειρο

Είναι φορές που φεύγω και λες

Μες τη ζωή μου θα μείνεις

Να μου μιλάς όταν βλέπω κενό

Να με χαϊδεύεις στο πρώτο μου όνειρο

Σάκης Αθανασιάδης

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό σου- Σάκης Αθανασιάδης

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Κράτα με όσο μπορείς στο φως να σε κοιτάζω γυμνή

Για μια φορά να ζήσω τη μεγάλη εκδρομή

Μακριά από εδώ ψηλά στα βουνά

Ή σε ένα νησί που ο άνεμος μιλά

Κράτα όσο μπορείς στο φως να είμαι ο εαυτός  μου

Καθρέπτης που δεν σπάει στη μέση το όνειρό μου

Θέλω να με κοιτάς να μεγαλώνω τη ψυχή

Να πέφτω να σηκώνομαι να μη φοβάμαι το κακό πως θα ’ρθεί

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Κι έτσι έμαθα να υποφέρω με λεπίδες ελπίδες

Θα ήταν ωραία όμως να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Θα ήταν ωραία να άνθιζε μέσα στη κρίση η ψυχή

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Μέσα στο στίχο να ακούς που αναπνέω

Θα ήταν ωραία όμως να ήμουν ο ήχος δικό  σου

Θα ήταν ωραία να έβαζες εσύ τη μουσική

Όταν τα μάτια μου είναι κλειστά

Να μου μιλάς για το δρόμο που βλέπεις

Θα ήταν ωραία να με αγκάλιαζες τα κρύα πρωινά

Μετά να πετούσες στο κορμί μου φωτιά

Πολλά ζητάω ξέρω πολλά ζητούσα πάντα

Έτσι έμαθα να υποφέρω με λεπίδες ελπίδες

Μα τις φωνές τις αντέχω τη σιωπή μου την είδες

Αλλά θα ήταν ωραία να ήμουν το αίμα το δικό  σου

Θα ήταν ωραία να άνθιζε μέσα στη κρίση μια καρδιά

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Αγία του Αυγούστου-Σάκης Αθανασιάδης

   Αγία του Αυγούστου

Πόσο μικρός θα ήτανε ο δρόμος

Μια έρημος με άγριους νόμους

Μισός αν περπατούσα στα λιβάδια του θεού

Φυσάει ο Αύγουστος άγρια τα κύματα

Αθάνατος έρωτας εχθρός του σκοταδιού

Αγία του Αυγούστου γυμνή μου αλήθεια

Είπες θα έρθεις αύριο αργά

Να είμαι εκεί στο ίδιο μέρος μια ακόμη φορά

Μέσα στα φώτα να σε αγκαλιάσω 

Πόσο μικρός θα ήτανε ο δρόμος

Αν έλεγα μόνο το ναι στο δυνατό

Αν δεν μπορούσα να αγαπήσω τον αέρα

Άμα φοβόμουν τη βροχή

Τα μάτια μου αν γέμιζα με θάλασσα

Αγία του Αυγούστου μικρό μου λιμάνι

Περιμένω απόψε το καράβι να ’ρθεί

Τη φωνή να μου φέρει στο κορμί ένα χάδι

Κι αυτό το καλοκαίρι να νοιώσω σαν παιδί

Άγρια τα κύματα φυσάει ο Αύγουστος

Τα μάτια μου γέμισαν αστέρια

Τι αμαρτία όμως τα όμορφα αστέρια

Να σβήνουν απ’ τα μάτια μου σαν φεύγει το φιλί

Αγία του Αυγούστου

Εχθρός για πάντα του θανάτου ο έρωτας

Αυτό μη το ξεχάσεις

Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)