Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

Η δική μου πατρίδα-Σάκης Αθανασιάδης


           
Η δική μου πατρίδα
Η δική μου πατρίδα έχει ήλιο
Κόκκινα σύννεφα που μυρίζουν βοριά
Έχει άρωμα από χώμα στα καφενεία
Και κάρβουνα του εμφυλίου
Ανάμεσα στις σπασμένες πέτρες

Στην δική μου πατρίδα
Τα τρυγόνια της άνοιξης χορεύουν στο φως
Κι όταν κουρνιάζουν στις λεύκες
Ακούνε το τραγούδι του Αξιού

Η δική μου πατρίδα είναι το μάτι ενός φακού
Στη σιωπή του χειμώνα
Τα ερειπωμένα φυλάκια στο χιόνι
Τα τρακτέρ που ουρλιάζουν σαν σκυλιά
Το φιλί της βροχής

Ασπίδες από χιόνι έχουν στη δική μου πατρίδα
Για να γλυτώσουν  απ’ τον μεθυσμένο ήλιο
Γιατί το πολύ φως πονάει
Αυτούς που  αγάπησαν μόνο τον εαυτό τους

1 σχόλιο:

  1. Σάκη συνεχίζεις να δημιουργείς, όπως πάντα -νομίζω- με περίσσια ευαισθησία. Πάλι θα επιμείνω ότι σου αρμόζει μεγαλύτερη προβολή. Παρατηρώ στο συγκεκριμένο, μια νοσταλγία για τις ιδιαίτερες πατρίδες.


    Δεν θυμάμαι αν σου το είχα στείλει ξανά για σχόλιο:

    Για ένα φίλο που "χάθηκε" ...

    Κυνηγώντας τις ψυχές
    που επιταχύνουν την επάνοδό τους στον παράδεισο,
    μου φαίνεται δεν είσαι η αισθητή μορφή που πλανάται
    στο κέντρο της πόλης,
    είσαι η γνώριμη απουσία της επιστροφής στην αθωότητα
    του έναστρου ουρανού,
    στο καλοκαιρινό ρετιρέ της Αθήνας.




    ΑπάντησηΔιαγραφή