Όταν πέσει το τείχος-Σάκης Αθανασιάδης

                           

     Όταν πέσει το τείχος

Μέσα στα μάτια σου ένα παιδί

Θα πάγωνε σε μια στιγμή το μίσος

Θα έτρεχε η καρδιά ξυπόλητη στο δρόμο

Τα πρέπει σου θα ξέχναγες πρώτη φορά

Απ’ την πατρίδα μου την άγρια τη σιωπή

Θα είχα βγει για να σε συναντήσω

Τα μάτια μου θα έπλενες με ένα φιλί

Θα μίλαγες στον άνεμο για θάλασσα

Περνάνε τα σύννεφα μα ο ήρωας σου είναι τυφλός

Δεν τον βλέπεις

Γιατί προσεύχεσαι να μην υπάρχει θεός

Στα λιβάδια των νεφών γυμνός θα περπατήσω

Την έρημο εδώ γιατί γνωρίζω

Αφού αντέχω τη δίψα του πλήθους

Απ’ την πατρίδα μου την άγρια σιωπή βγήκα για να μιλήσω

Σε ένα πλήθος που πουλάει ψυχή για ψωμί

Παράτα τα ακούω από παρατημένους

Αυτό το παιγνίδι έχει πλέον χαθεί

Μα δεν χάνεται έτσι η ζωή όταν κυλάει το ποτάμι

Κάπου μακριά το καθαρό νερό θα φανεί

Κι η θάλασσα θα ’ρθει αυτή να με βρει

Όταν πέσει το τείχος

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015