Οι Σκουριασμένες Βέρες
Στη μοναξιά των ταξιδιών σου
Βρήκες παράθυρα κλειστά
Μέσα στα μάτια των παιδιών σου
Είδες αστέρια μα σβηστά
Το σκοτάδι εχθρός όταν σβήνει το φως
Αν φοβάσαι και τα έχεις χαμένα
Στον καθρέπτη γυμνός ψάξε τι έχεις εντός
Κι αν τα πήρανε όλα από εσένα
Περάσανε οι μέρες σκουριάσανε οι βέρες
Και μείνανε μονάχα τα παιδιά
Στα μάτια να κοιτάζουν αυτούς που όλο φωνάζουν
Και ξέχασαν να παίξουνε με αυτά
Η μόνη τους πατρίδα μια κόκκινη κηλίδα
Που έχει ένα φακό στα
σκοτεινά
Να ψάχνει για αλήθεια να πέφτει στη συνήθεια
Και η έξοδος να έχει κλειδαριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου