Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

17 Νοέμβρη-Το αίμα της Δημοκρατίας



Το αίμα της Δημοκρατίας
Τώρα που κοιμήθηκαν οι φωνές
Θα βγω απ΄ τη φυλακή των λέξεων
Με γραμμένα συνθήματα στο σώμα 
Ντυμένος στις εκπτώσεις των Μ.Μ.Ε. Επανάσταση.
Κουρασμένος απ΄ τις νύχτες του καιρού
Θα βοηθήσω  τους παρατημένους στη σκόνη
Της ανάγκης αστυνόμους να καθαρίσουν την Πλατεία
Απ΄ το αίμα της Δημοκρατίας.
Στο πλήθος θα χαθώ
Ακολουθώντας βιαστικά βήματα
Στον κίτρινο αέρα των δακρυγόνων.
Τώρα...  που η πόλη ντυμένη στα κόκκινα
Παρατημένη εταίρα στην χώρα του Περικλή
Ξυπνά απ' τη λήθη τους ποιητές
Ζητιανεύει  όνειρα
Να κολλήσει στα άδεια μάτια των παιδιών.

Τώρα... που ακούγονται καθαρά οι κραυγές
θα βγω απ΄ τη φυλακή των λέξεων
Γλιστρώντας στο ζεστό κόκκινο αίμα της Δημοκρατίας.
Σάκης Αθανασιάδης


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Στην Έφη -Σάκης Αθανασιάδης


        Στην Έφη
Καθώς περπατάω με τα χείλη μου
Στο κορμί σου
Τα στήθη μου γεμίζουν
Χρώματα, μυρωδιές, ταξίδια.
Μεταμορφώνομαι σε παιδί.
Η ομορφιά σου
Έχει το χαμόγελο των λουλουδιών.
Στα πράσινά σου μάτια
Περπατούν οι ώρες
Ντυμένες γιορτή
Μέσα στην αγκαλιά σου
Θέλω να πέφτω
Κι αν δεν πνιγώ
Θα βαπτιστώ ποιητής
Απ’ το μακρύ ταξίδι.
Σάκης Αθανασιάδης 


   


Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Γι’ Αυτό Ξανά Σου Λέω-Σάκης Αθανασιάδης


Γι’ Αυτό Ξανά Σου Λέω

Αν φύγει απ’ τα μάτια μου η νύχτα
Το ξέρω πάλι πως θα αλλάξω
Τις μαύρες πέτρες του καιρού
Με δρόμο θα ανταλλάξω

Γι’  αυτό κι  άφησα επίτηδες
Το τρένο να περάσει
Βαρέθηκα να κρύβομαι
Σαν να ’μαι αρνί
Απ’ τον χασάπη μη με πιάσει

Βαρέθηκα να λέω βρέχει
Όταν με φτύνουν νόμιμα
Βαρέθηκα να είμαι πρόβλημα
Σε τηλεοπτικά απόβλητα

Βαρέθηκα φωτιές να βλέπω
Κι αυτούς να σπάνε πλάκα
Δημοσιογράφους να πίνουν
Για το καλό ενός λαού μαλάκα

Γι’ αυτό ξανά σου λέω πως άφησα
Επίτηδες το εύκολο να χάσει
Μήπως ο μαύρος του καπνός
Τον δρόμο μου χαλάσει
. Σάκης Αθανασιάδης

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Στην Άλλη Όχθη -Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης



Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.
Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος                        
                 Στην Άλλη Όχθη                   
Ακούω ένα γέλιο στη νύχτα ξανά
Πέφτω στο χώμα κι αυτό δυναμώνει
Βάζω φωτιά σε χόρτα ξερά
Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Κι αν ταξιδεύω συχνά  μοναχός
Φοβάμαι τις σκιές στο σκοτάδι
Πληρώνω τις μνήμες τι φόρος κι αυτός
Να είσαι λαβύρινθος στη χώρα του Άδη

Κι όμως παράτησα το δρόμο
Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού
Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο
Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία
Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι
Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω
Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή
Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω
Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω
Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει
Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω
Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή   

Ακούω μουσική στη νύχτα ξανά
Τρέχω στο δρόμο μα αυτή δυναμώνει
Αρπάζω ένα αστέρι το βάζω φωτιά
Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Δεν περιμένω να έρθει το φως
Γιατί το ψάχνω εγώ στα κρυμμένα
Κι αν στο σκοτάδι φαντάζω γυμνός
Απλά με όλα αυτά τα έχω χαμένα

Κι όμως παράτησα το δρόμο
Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού
Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο
Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία
Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι
Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω
Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή
Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω
Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω
Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει
Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω
Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή    

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία
Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι
Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία 

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Είναι μια ψεύτρα που όλο λέει την αλήθεια
Έχει από χρόνια πάρει δώρο το κορμί μου
Μικρή που αφήνει τα μεγάλα στη συνήθεια