Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Σάκης Αθανασιάδης -Διαδρομές...



...Ξαφνικά φύσηξε πολύ δυνατός άνεμος. Το μικρό συννεφάκι, αρπάχτηκε απ΄τα κλαδιά και κρατήθηκε στη θέση του.
"Δεν υπάρχουν σύνορα, μονάχα χειμώνες" ξαναμίλησε το κορίτσι.
"Στο δικό μας δέντρο δεν υπάρχουν πλέον χειμώνες , μονάχα σύννεφα σαν κι αυτό..." απάντησε το αγόρι.
Ντροπιασμένο το μικρό συννεφάκι , που το ανακάλυψαν ,άρχισε να κλαίει.
"Όταν όλα κουραστούν, ακόμα κι οι φωνές, εγώ θα σ΄αγαπώ. Πάντα θα σ΄αγαπώ" μουρμούρισε το κορίτσι αγκαλιάζοντας τη βελανιδιά.
Το αγόρι, μάζεψε μερικές σταγόνες βροχής στη χούφτα του και την πλησίασε.
'Έλα πιες. Δεν θα σ΄αφήσω ποτέ ξανά μονάχη να διψάσεις. Η αγάπη μου είναι μια προσευχή που δεν τελειώνει , όπως δεν τελειώνουν κι οι άνθρωποι. Και ούτε θα τελειώσουν, γιατί τα όνειρα ποτέ δεν κοιμούνται"


(Το φιλί της Δευτέρας- Σάκης Αθανασιάδης)



ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
Το φιλί της Δευτέρας
  Εκδόσεις Ιωλκός
 
 Ανεκτίμητο πετράδι ο έρωτας.
Αστέρι μακρινό για δύο η αγάπη.
Παραμύθι ξεχασμένο, η ταύτιση δύο ψυχών .
Τραγούδι λυπημένο, οι ένοχες μνήμες.
Μαχαίρι δίκοπο η αλήθεια...


  "Το φιλί της Δευτέρας΄", έχει κάτι από την δροσιά της μέρας που έρχεται και από το αδυσώπητο σκοτάδι της ασέληνης νύχτας. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα 
του 36χρονου Μακεδόνα συγγραφέα Σάκη Αθανασιάδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ, αφού προηγήθηκαν αρκετές ποιητικές συλλογές και δυο συλλογές διηγημάτων το 1998 και 1999. Η γραφή του συγγραφέα είναι μαγευτική, γεμάτη εικόνες, αρώματα, πνοές ανέμων, τοπία της μνήμης του, γεμάτη λυρισμό, συναίσθημα αλλά και καταλυτικό ρεαλισμό.

  Μιλά για μια αγάπη που καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης της Δοϊράνης και που μια χάνεται στα θολά της βάθη, μια παίζει με τις ηλιαχτίδες στην επιφάνειά της.

  Εκείνη, μια γυναίκα μοναδική, με μια λαχτάρα να τρυγήσει τις χαρές του έρωτα, να ζήσει, με μια σκιά να την κατατρέχει. Εκείνος, τυλιγμένος με την άχλη της αγάπης της, αναποφάσιστος, οπισθοχωρεί, αποφασίζει πως "Η αναπνοή του άντρα είναι ο δρόμος" και χάνεται στα πολύχρωμα φώτα της πόλης. Όταν συνειδητοποιεί τι άφησε να χαθεί και παίρνει στα σοβαρά τη φιλική συμβουλή"Ό, τι έγινε είναι χθες. Κάνε την μνήμη δύναμη και προχώρα", προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια της ζωής του, να γιατρέψει τις αόρατες πληγές, να προφέρει την πολυπόθητη συγνώμη. Είναι άραγε πολύ αργά;

  Ένα μυθιστόρημα που θα σας ταξιδέψει σε μια χώρα χωρίς σύνορα, χωρίς κανόνες και πρέπει. Που θα σας συνεπάρει από την πρώτη φράση και θα σας κρατήσει αιχμάλωτους μέχρι την τελευταία. Περπατώντας στις σελίδες του, περπατάτε νοερά κοντά στα σύνορα Ελλάδας - Σκοπίων,ανακαλύπτετε άγνωστες - στους πολλούς - όμορφες γωνιές της πατρίδας μας κι αν κλείσετε τα μάτια ίσως νιώσετε την ανάσα της μυρωμένης αύρας να σας χαϊδεύει το πρόσωπο. Ένα βιβλίο που πρέπει να αποκτήσετε!

  Μαίρη Ζαχαράκη-Eφημερίδα Φιλόδημος Αιγίου




Περπατούσαν τα μικρά καλοκαίρια με τα όνειρά τους ακυβέρνητα... Κάτω απ΄τα
δέντρα, ή τα σύρματα του ηλεκτρικού σημάδευαν πουλιά· τον ύπνο του απογεύματος σκότωναν με τις μικρές τους πέτρες. Μια συμμορία του απογεύματος, πολύ μακριά απ΄τον έρωτα, το θάνατο και το φόβο... Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας την ίδια τη ζωή, ως πρώτη ύλη, μαζεύοντας χρώματα και φως απ’ τη Μακεδονία· ονόματα απ΄την ανθρώπινη θάλασσα των πόλεων συνθέτει ένα βιβλίο που μυρίζει αύριο. ΄Ενα βιβλίο των "ανοιχτών παραθύρων"...
                                    (Η συμμορία του απογεύματος-Σάκης Αθανασιάδης)     
    


                              Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ -ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ
                                                   ΣΑΚΗΣ  ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
                        

                  (Υπακοή εις τους ανωτέρους μου-Εκδόσεις Ταχυδρομική)

                                                        Αθανασιάδης Σάκης
                                             Μια κάθοδος του έφηβου,
                                    στον ευγενικό κόσμο της υποταγής.
                                    Εκεί , όπου οι χυδαίοι της εξουσίας,
                                    συνθλίβουν την φαντασία και την αθωότητά του.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Κάπου Μακριά Εδώ Κοντά-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.
   
 Κάπου Μακριά Εδώ Κοντά
                   
Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι
Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ
Θα  σε φωνάξω για να βγεις απ’ την ομίχλη
Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά  αυτή σε έχει
Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη
Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο  ξένος
Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη


Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι
Στα χέρια μου να  το πετάξω
Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι
Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι
Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω
Θα έδινα και τη ζωή μου
Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι
Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη
Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει
Κάπου μακριά εδώ κοντά
http://www.youtube.com/watch?v=uhurcISqLFE

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Το Καράβι της Σιωπής-Σάκης Αθανασιάδης


Το Καράβι της Σιωπής
           

Τα μάτια που με βρίσκουν και χτυπάνε
Τα χρόνια που με αγάπησες φοβάμαι
Κλεισμένος σε ένα ποίημα μοιραία
Στο χάος και στον έρωτα παρέα

Τα μάτια μου που έγιναν παιγνίδια
Μεγάλωσαν με όνειρα βαρίδια
Πετάνε λίγο φως σε ένα βράδυ
Και σβήνουμε μετά από ένα χάδι

                  
Τα λόγια σου διαβάζω και φοβάμαι
Νομίζω άλλος αύριο πάλι θα ’μαι
Μεγάλωσα με όνειρα βαρίδια
Μεγάλωσα με ψεύτικα παιγνίδια

Εγώ δεν είμαι τίποτε σας λέω
Καράβι της σιωπής τις νύχτες πλέω
Ούτε ένα μου βρεγμένο πια στιχάκι
Δεν βρήκε  συνταγή για τραγουδάκι

Τα λόγια σου διαβάζω και φοβάμαι
Σε κύκλο αν με βάλεις ξένος θα ’μαι
Κλεισμένος σε ένα ποίημα μοιραία
Στο χάος και στον έρωτα παρέα
 Σάκης Αθανασιάδης

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

17 Νοέμβρη-Το αίμα της Δημοκρατίας



Το αίμα της Δημοκρατίας
Τώρα που κοιμήθηκαν οι φωνές
Θα βγω απ΄ τη φυλακή των λέξεων
Με γραμμένα συνθήματα στο σώμα 
Ντυμένος στις εκπτώσεις των Μ.Μ.Ε. Επανάσταση.
Κουρασμένος απ΄ τις νύχτες του καιρού
Θα βοηθήσω  τους παρατημένους στη σκόνη
Της ανάγκης αστυνόμους να καθαρίσουν την Πλατεία
Απ΄ το αίμα της Δημοκρατίας.
Στο πλήθος θα χαθώ
Ακολουθώντας βιαστικά βήματα
Στον κίτρινο αέρα των δακρυγόνων.
Τώρα...  που η πόλη ντυμένη στα κόκκινα
Παρατημένη εταίρα στην χώρα του Περικλή
Ξυπνά απ' τη λήθη τους ποιητές
Ζητιανεύει  όνειρα
Να κολλήσει στα άδεια μάτια των παιδιών.

Τώρα... που ακούγονται καθαρά οι κραυγές
θα βγω απ΄ τη φυλακή των λέξεων
Γλιστρώντας στο ζεστό κόκκινο αίμα της Δημοκρατίας.
Σάκης Αθανασιάδης


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Στην Έφη -Σάκης Αθανασιάδης


        Στην Έφη
Καθώς περπατάω με τα χείλη μου
Στο κορμί σου
Τα στήθη μου γεμίζουν
Χρώματα, μυρωδιές, ταξίδια.
Μεταμορφώνομαι σε παιδί.
Η ομορφιά σου
Έχει το χαμόγελο των λουλουδιών.
Στα πράσινά σου μάτια
Περπατούν οι ώρες
Ντυμένες γιορτή
Μέσα στην αγκαλιά σου
Θέλω να πέφτω
Κι αν δεν πνιγώ
Θα βαπτιστώ ποιητής
Απ’ το μακρύ ταξίδι.
Σάκης Αθανασιάδης 


   


Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Γι’ Αυτό Ξανά Σου Λέω-Σάκης Αθανασιάδης


Γι’ Αυτό Ξανά Σου Λέω

Αν φύγει απ’ τα μάτια μου η νύχτα
Το ξέρω πάλι πως θα αλλάξω
Τις μαύρες πέτρες του καιρού
Με δρόμο θα ανταλλάξω

Γι’  αυτό κι  άφησα επίτηδες
Το τρένο να περάσει
Βαρέθηκα να κρύβομαι
Σαν να ’μαι αρνί
Απ’ τον χασάπη μη με πιάσει

Βαρέθηκα να λέω βρέχει
Όταν με φτύνουν νόμιμα
Βαρέθηκα να είμαι πρόβλημα
Σε τηλεοπτικά απόβλητα

Βαρέθηκα φωτιές να βλέπω
Κι αυτούς να σπάνε πλάκα
Δημοσιογράφους να πίνουν
Για το καλό ενός λαού μαλάκα

Γι’ αυτό ξανά σου λέω πως άφησα
Επίτηδες το εύκολο να χάσει
Μήπως ο μαύρος του καπνός
Τον δρόμο μου χαλάσει
. Σάκης Αθανασιάδης

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Στην Άλλη Όχθη -Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης



Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.
Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος                        
                 Στην Άλλη Όχθη                   
Ακούω ένα γέλιο στη νύχτα ξανά
Πέφτω στο χώμα κι αυτό δυναμώνει
Βάζω φωτιά σε χόρτα ξερά
Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Κι αν ταξιδεύω συχνά  μοναχός
Φοβάμαι τις σκιές στο σκοτάδι
Πληρώνω τις μνήμες τι φόρος κι αυτός
Να είσαι λαβύρινθος στη χώρα του Άδη

Κι όμως παράτησα το δρόμο
Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού
Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο
Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία
Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι
Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω
Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή
Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω
Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω
Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει
Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω
Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή   

Ακούω μουσική στη νύχτα ξανά
Τρέχω στο δρόμο μα αυτή δυναμώνει
Αρπάζω ένα αστέρι το βάζω φωτιά
Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Δεν περιμένω να έρθει το φως
Γιατί το ψάχνω εγώ στα κρυμμένα
Κι αν στο σκοτάδι φαντάζω γυμνός
Απλά με όλα αυτά τα έχω χαμένα

Κι όμως παράτησα το δρόμο
Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού
Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο
Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία
Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι
Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω
Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή
Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω
Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω
Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει
Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω
Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή    

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία
Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι
Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία 

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου
Είναι μια ψεύτρα που όλο λέει την αλήθεια
Έχει από χρόνια πάρει δώρο το κορμί μου
Μικρή που αφήνει τα μεγάλα στη συνήθεια  

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Βιοτεχνία Ονείρων- Σάκης Αθανασιάδης

  Βιοτεχνία Ονείρων
Κατασκευάζω τους έρωτες
Όταν δεν έρχεται αγάπη
Λαχταρώ τη φωνή της να αρπάξω
Αγία η δύναμη της αγάπης.
Στο μυστικό μου εργαστήρι
Μαζεύω στάλα-στάλα τις λέξεις
Μικραίνω τον θεό
Και φτιάχνω ποιήματα.
Σάκης Αθανασιάδης







Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Η Συμμορία - Σάκης Αθανασιάδης


        Η Συμμορία

Πίσω τον χρόνο να γυρίσεις σου ζητάω
Σε μια παρέα γειτονιάς θέλω να πάω
Στα όνειρά μου πέτρες  να πετάω
Της μοναξιάς τα τζάμια να τα σπάω


Μικρά κορμιά που έκρυβαν άγρια αγόρια
Φορούσανε κασκόλ και πανωφόρια
Την πείνα τους χορταίναν απ' τα χνώτα
Ήταν τα βήματά τους στη ζωή τα πρώτα

                     
Πίσω το χρόνο να γυρίσεις σου ζητάω
Σε συμμορία του απογεύματος να πάω
Μη μου χαλάσεις το όνειρό μου δεν γελάω
Σε συμμορία του απογεύματος να πάω

Σε μια παρέα γειτονιάς που έγινε μύθος
Χτυπούσα και χανόμουν ως συνήθως
Τον ουρανό σημάδευα στο στήθος
Χαλούσε η σφεντόνα ως συνήθως

Στα όνειρά μου πέτρες θα πετάω
Της μοναξιάς τα τζάμια να σου σπάω
Μη με  ξυπνήσεις να με αφήσεις στο ζητάω
Σε συμμορία του απογεύματος να πάω
 Σάκης Αθανασιάδης

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

KARELIA Κασετίνα - Σάκης Αθανασιάδης


       KARELIA Κασετίνα
 Δεν το μπορώ ψηλά να κοιτάξω
Τον γκρίζο ουρανό γιατί θα κλάψω
Δεν το μπορώ που ’φυγες χρόνια
Σκόρπια απ' τους δρόμους μαζεύω λόγια

Κάποιος θεός που σε ’χει σκοτώσει
Θα ’ναι  νεκρός από την πτώση
Στη θάλασσα ζεις πάνω απ’ το κύμα
Ή σε βουνό κάπου στην Κίνα

Μια βραδιά  θα βρω το βήμα
Καρέλια φτηνά σε κασετίνα
Με ένα κερί θα σου τα ανάψω
Μετά ξανά μόνος θα κλάψω

Καμιά φορά σε  σβήνει ο χρόνος
Επιστροφή σαν είμαι μόνος
Καρέλια φτηνά σε κασετίνα
Είκοσι χρόνια αιώνια πείνα

Κάποιος μικρός ο εγγονός σου
Με την κιθάρα σου
Θα παίζει εμπρός μου
"Καρέλια φτηνά σε κασετίνα..."
στον πατέρα

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Η Νέα μου Πατρίδα - Αθανασιάδης Σάκης


Η Νέα μου  Πατρίδα

Φυσάει αέρας δυνατός
Βροχή θα φέρει
Πως να ξεπλύνει όμως κι αυτή
Το κόκκινο απ’ το χέρι

Χειμώνας ήρθε βροχερός
Παιδιά που κλαίνε
Στον δακρυγόνων τη βροχή
Τα μάτια καίνε

Μιλάνε οι ώρες στη σιωπή
Κι ο χρόνος σβήνει
Αυτός που σκύβει για να ζει
Ραγιάς πάντα θα μείνει

               
Κι εδώ στη νέα σου πατρίδα
Το κόκκινο στο σώμα σου σφραγίδα
Στα μάτια σου τα δάκρυα είδα
Εδώ στη νέα σου πατρίδα

Κι εγώ στη νέα μου πατρίδα
Πιασμένος κατά λάθος στην παγίδα
Τα πάντα είδα…
Τα πάντα είδα…

Γεμάτη σκόνη εποχή
Πόλεις που καίνε
Σφαίρες που πέρασαν ξυστά
Αυτά μου λένε…
 Σάκης Αθανασιάδης

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ευρωπαίων η Πόλις - Σάκης Αθανασιάδης


   Ευρωπαίων η Πόλις 

Όταν σταμάτησαν πάνω
Από το λόφο που κοιμάται
Η αρχαία πόλη
Τα κόκκινα σύννεφα
Είχαν στο σώμα τους άνεμο και θυμό
Κατόπιν ένας μικρός θεός
Τα έδιωξε από τη φωλιά του
Αφήνοντας μόνο γαλάζιο και πράσινο
Την άνοιξη στην αυλή.
Τα καλοκαίρια που πυρώνει
Ο ήλιος το σκληρό χώμα
Η ανάσα της ιστορίας ακούγεται
Στον άπειρο ουρανό
Στο βαμμένο με κόκκινο χώμα
Στον Αξιό ποταμό
Που στο ορμητικό του ρεύμα
Σκορπάει την σκόνη των αιώνων.
Λίγα σπασμένα κεραμίδια
Χιλιάδες αναπνοές
Σαν του καπνού μηνύματα
Ένα μυστικό φως  στα βήματα 
Του χρόνου
Τίποτε δεν πεθαίνει  στην αρχαία πόλη.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Δικαίωμα Άρνησης – Ποιήματα – Σάκης Αθανασιάδης


Εσύ κι Εγώ

Μια ζεστή Κυριακή
Μοναξιά θα πλημμυρίσει
Την πόλη
Σιωπή χιλιάδων ψυχών.
Θα ’ναι παιδιά βρεγμένα
Απ’ τα νερά της απόλυσης
Αγκαλιασμένα με δώρα
Των κατασκευαστών τους
Και πολύ χειμώνα στις τσέπες.
Εσύ θα μαζεύεις ονόματα
Εγώ χαλασμένα μάτια
Το φθηνότερο υλικό
Του «πολιτισμού».
Εσύ κι εγώ
Σε γλώσσες άγνωστες
Σε πόλεις κόκκινες
Στα όνειρα.
Cop. Σάκης Αθανασιάδης

Δικαίωμα Άρνησης 

Φλυαρώντας με την ταραχή
Στο μισοσκότεινο δωμάτιο
Περιμένω μια συνάντηση
Οι ψίθυροι της πόλης μονότονοι
Ραγίζουν τη σιωπή
Καθώς η πόλη αργοπεθαίνει
Από καπνό κι αστούς
Τους μελλοντικούς αρχηγούς σου.
Δεν έχω ξεχάσει τη συνάντηση
Μα όλα εδώ πυροβολούν την ελπίδα
Ενώ περιμένω στη μέση της λεωφόρου
Κι αυτή δεν έρχεται
Ντύνομαι ποιητής
Και ταξιδεύω σε γραμμένη σελίδα
 Σάκης Αθανασιάδης

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ένα Κρασί Γουμένισσας - Σάκης Αθανασιάδης



Ένα Κρασί Γουμένισσας

Να μη φοβάσαι το βοριά
Πως θα ’ρθει να σε πάρει
Με μουσική απ’ τα χάλκινα
Αμέσως θα καλμάρει

Στον άνεμο της εποχής
Μη λες πως είμαι λάθος
Άδειος ο δρόμος της ζωής
Χωρίς κανένα πάθος

             
Το λίγο είναι πολύ
Αν μάθεις να αγαπάς
Κι ο άνεμος είναι φιλί
Αν ξέρεις να γελάς

Σε μια στροφή μες το βουνό
Το παρελθόν θα αφήσω
Με ’να κρασί Γουμένισσας
Ψυχή πάλι θα ασκήσω
 Σάκης Αθανασιάδης

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Σάκης Αθανασιάδης - Το Φιλί της Δευτέρας



             Το Φιλί της Δευτέρας
             (στίχοι από το ομότιτλο μυθιστόρημα)
Δεν μπορώ να κρυφτώ απ’ του χρόνου τη σκόνη
Το φευγιό μου μια σφαίρα στο δικό σου το σώμα
Στο Κιλκίς να γυρίζεις μαύρα ρούχα και μόνη
Ξέρω σου ‘χω  αφήσει της αγάπης το αίμα

Έπιασα τον εαυτό μου βρήκα επαφή
Τον ακούω κάθε βράδυ να μονολογεί
Μια συγνώμη ξέρω όμως τώρα δεν αρκεί
Σκαλισμένη η αγάπη σε ‘να δέντρο πώς να ζει
                             
                         
Το φιλί σου μιας Δευτέρας έχω θυμηθεί
Στο μυαλό μου ετοιμάζω επιστροφή
Ένα μυστικό ταξίδι τέλος ή αρχή
Που θα αλλάξει μια για πάντα τη ζωή

Δεν μπορώ να κρυφτώ απ’ του χρόνου τη σκόνη
Να είμαι εκεί μια φωνή μυστική με διατάζει
Στη Δοϊράνη θα πιω το νερό που με αλλάζει 
H στιγμή Αρετή με τρομάζει

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ : ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ :
ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ  ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ.
ΕΡΩΤΗΣΗ : Κύριε Αθανασιάδη, το νέο σας βιβλίο με τίτλο: ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ, είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα μετά από 15 περίπου χρόνια που ασχολείστε με την συγγραφή. Σε τι διαφέρει από το προηγούμενο βιβλίο σας, την συλλογή διηγημάτων: Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ, που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις στους αναγνώστες;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : Το προηγούμενο βιβλίο μου: Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ, ήταν ένας εσωτερικός μονόλογος, ένα βλέμμα στην μοναξιά και στην αγριότητα της εποχής και μια αφορμή να ξεσκονίσω τις παιδικές μου αναμνήσεις, ένα βλέμμα χωρίς ενοχή. Το ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ είναι ένα βιβλίο των ανοιχτών παραθύρων, τα πρόσωπα των ηρώων μου είναι καθημερινοί σύγχρονοι άνθρωποι, με τις μικρές χαρές, τις απογοητεύσεις τους, τα μεγάλα τους όνειρα και πάθη. Πάντα όμως η πρώτη ύλη στα βιβλία μου παραμένει η ίδια η ζωή και αυτή είναι πάντα η αφορμή για να γράψω, καθώς η γοητεία της είναι ανεξάντλητη.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Είστε ένας συγγραφέας που κατάγεστε από την Μακεδονία όπως αρκετοί άλλοι που έχουν παράδοση στην λογοτεχνία. Αυτό το δείχνεται και στο τελευταίο βιβλίο σας, όπως και σε προηγούμενα. Οι όχθες του Αξιού ποταμού, η λίμνη Δοϊράνη, η Γουμένισσα είναι απ΄ τα αγαπημένα σας θέματα. Γιατί αρνείστε να ξεχάσετε τον τόπο καταγωγής σας;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : Νομίζω πως αν ξεκόψει κανείς απ΄ τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, θα μοιάζει με δέντρο δίχως ρίζες και αργά η γρήγορα θα μαραθεί η ψυχή του. Θα του λείπει η ζεστή ανάσα των αναμνήσεων όταν κρυώνει στην αγριότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής Ο τόπος καταγωγής μας είναι η ταυτότητά μας, είτε το θέλουμε είτε όχι. Μας χαρακτηρίζει τόσο αισθητικά όσο και κοινωνικά κι εγώ αρνούμαι να αποβάλλω απ΄ την ψυχή μου την «μουσική» της μακεδονικής επαρχίας. Αν κάποιος λοιπόν ξεχάσει την αρχή της ζωής του είναι σαν να ακυρώνει την μνήμη του και αυτό μάλλον είναι αδιανόητο για έναν καλλιτέχνη. Γι αυτό η Μακεδονία είναι πάντα η αφορμή ως σήμερα στην συγγραφή ενός βιβλίου μου, ίσως γιατί θυμάμαι έντονα τις όχθες του Άξιου ποταμού που μεγάλωσα, το σφύριγμα του βαρδάρη τον χειμώνα και τα καλοκαίρια της που βρέχουν φωτιά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Αθανασιάδη, σαν συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης θα λέγαμε πως στα τελευταία σας βιβλία παρατηρούμε πως αφήνεται το αστικό περιβάλλον όπου κυρίως ζείτε τα τελευταία χρόνια και επιστέφεται συνειδητά στην ζωή και την αγωνία της ελληνικής επαρχίας, παρουσιάζοντας μια συνεχή εξέλιξη τόσο στα θέματά σας όσο και στο ύφος, πάντα με γραμμή εκκίνησης την περιοχή του Κιλκίς που γεννηθήκατε. Τι θα λέγατε πάνω σ΄ αυτό;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : Πιστεύω απόλυτα στην αρμονική σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Στην ανάγκη προστασίας του φυσικού πλούτου καθώς η ανεργία της επαρχίας κάνει ασύδοτες τις βιομηχανίες. Ως άνθρωπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην επαρχία και αργότερα βρέθηκα στην Αθήνα για πολλά χρόνια το μόνο εφόδιό μου ήταν η ατελείωτες ανατολές της Μακεδονίας που κοίμιζαν κάπου τις ανασφάλειές μου. Ενώ σαν άνθρωπος δείχνω χαμηλών τόνων εν τούτοις είμαι γεμάτος οράματα και ένταση. Η φύση είναι η αρχή της δημιουργίας μου. Κατά βάθος θα έλεγα πως τα πρόσωπα στα βιβλία μου εξυπηρετούν, για να περιγράψω αυτήν την ανεξάντλητη ομορφιά, που προσφέρει ένα βουνό, ένα ποτάμι, μια λίμνη. Στο τελευταίο μου βιβλίο νοερά κολυμπούσα για έναν και πλέον χρόνο στα νερά της Δοϊράνης. Τελειώνοντας το ένοιωθα πως ξαναβαπτίστηκα. Όλα τα πράγματα τα έβλεπα από μια καινούρια θέα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξεκινήσατε γράφοντας ποιήματα, πολιτικά άρθρα σε εφημερίδες αλλά τελικά σας κέρδισε η πεζογραφία.

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ: Ποτέ δεν σταμάτησα να γράφω ποίηση, ποιήματα μου δημοσιεύονται συνεχώς σε περιοδικά, ανθολογίες, ακόμη και σε ιστοσελίδες. Το γιατί μετά το ’93 δεν κυκλοφόρησε μια καινούρια έκδοση ποιητικής συλλογής καλύτερα να ρωτήσετε τους εκδότες. Παρ΄ όλα αυτά σε πολλά σημεία των αφηγήσεων μου προσπαθώ να δώσω την «μουσική» της ποίησης στις περιγραφές μου. Η λογική πως η ποίηση δεν έχει αγοραστικό κοινό έχει πλέον καθιερωθεί. Όσο για την πεζογραφία που λέτε δεν είναι κάτι καινούριο γιατί έγραφα παράλληλα με την ποίηση. Δεν είναι τυχαίο πως το πρώτο μου διήγημα βραβεύτηκε το ’87 πριν το πρώτο μου βιβλίο, την ποιητική συλλογή: ΣΑΝ ΘΕΑΤΕΣ, ενώ στη συνέχεια δημοσιεύτηκε στα μεγαλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυκλοφορήσατε το πρώτο σας βιβλίο το ’87 ενώ πριν δημοσιεύατε ποιήματά σας σε διάφορα έντυπα, σε πολύ μικρή ηλικία. Γιατί αποφάσισε ένα «παιδί» να γίνει συγγραφέας;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : Δεν ξέρω συγκεκριμένα. Αυτό ήταν μια μόνιμη ανάγκη μου από τα μαθητικά μου χρόνια. Χωρίς ποίηση ένοιωθα πως μου έλειπε η γεύση της ζωής, ήταν ο μοναδικός τρόπος να εκφράσω τα συναισθήματα και τα όνειρά μου. Ίσως να οφείλετε πως γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα αγροτικό χωριό του Κιλκίς που η ζωή κυλούσε ομοιόμορφη χωρίς εκπλήξεις. Ενώ εγώ, όπως προείπα είμαι άνθρωπος του πάθους και των συγκινήσεων κι ένοιωθα πως κάτι μου έλειπε. Ένας ακόμη λόγος είναι πως μας έλειπαν πολλά βασικά αγαθά στο χωριό κι έπρεπε να έχω τα όνειρά μου ακοίμητα, γιατί η αγωνία της οικογένειά μου για εργασία μου δημιουργούσε άγχος και εσωτερικές συγκρούσεις.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τελικά λειτούργησε ευεργετικά που μεγαλώσατε σε αγροτικό σπίτι κι αυτό φαίνεται στα βιβλία σας.

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : Πραγματικά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου άνθρωπο της πόλης, νοιώθω πως δεν θα μπορούσα να πω τίποτε. Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, το σφύριγμα του ανέμου, το λευκό τοπίο τον χειμώνα είναι τα μεγαλύτερα ποιήματα. Εγώ μεγάλωσα μέσα σε αυτά κι αυτά «αντιγράφω».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η γλώσσα που χρησιμοποιείτε στα βιβλία σας είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Πολλά σημεία των αφηγήσεών σας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αυτοτελή ποιήματα ενώ οι περιγραφές σας στο « ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ» έχουν τέτοιον ρεαλισμό που έχεις την εντύπωση, καθώς διαβάζεις, πως ακούς τον παφλασμό των κυμάτων της Δοϊράνης. Πως αντιδρούν οι αναγνώστες σας σε αυτόν τον τρόπο γραφής;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ : Εγώ γράφω με τα μάτια της ψυχής μου, χωρίς πολλά μέσα και μετά από πολλές εσωτερικές συγκρούσεις. Έχω μια μελωδία στο μυαλό μου όταν ετοιμάζω το βιβλίο μου κι αυτή θέλω να ακούγεται σε κάθε σελίδα. Το ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ας πούμε είναι μια προσευχή στον έρωτα, ο θαυμασμός μου στην φύση και στον άνθρωπο των συνόρων, πέρα απ΄ τον μιμητισμό που τον διακατέχει θέλοντας να φέρει την πόλη στο χωράφι του ή να χαμηλώσει τον ουρανό φτιάχνοντας ψηλά κτήρια χωρίς να συντρέχει λόγος. Όσο για τους αναγνώστες θέλω να πω πως είναι πολύ περισσότερο απαιτητικοί απ΄ όσο φαντάζεστε και ψάχνουν συνεχώς για καινούρια πράγματα πως τους αφήνουν μια γεύση ονείρου μετά την ανάγνωση, κάτι διαφορετικό από αυτό που τους προσφέρει η τηλεόραση και τα ποικίλης ύλης περιοδικά. Έτσι οι κριτικές τους είναι κάτι περισσότερο από ενθαρρυντικές. Έτσι κι αλλιώς εγώ θυμώνω με την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία που συνεχώς χαμηλώνει για εμπορικούς λόγους ή για άλλους που αγνοώ σε μεγάλο ποσοστό και πάνω απ΄ όλα λειτουργώ σαν αναγνώστης του εαυτού μου. Δυστυχώς ο δυτικός τρόπος ζωής έχει φυλακίσει την ελληνική γλώσσα που είναι ανεξάντλητη με την «μουσική» της. Εγώ απλώς αδιαφορώ γι’ αυτή την πραγματικότητα αναζητώ να βρω μια δική μου ταυτότητα και νομίζω πως το έχω καταφέρει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Λέτε τα πράγματα με το όνομά τους, δίχως τον παραμικρό δισταγμό, αυτό δεν νομίζεται πως μπορεί να σας απομονώσει;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ: Απεχθάνομαι κάθε μορφή εξουσίας που μπορεί να σε τσαλακώσει. Τα δικά μου βιβλία είναι η φωνή του απλού ανθρώπου που αγωνιά για το αύριο, την φύση, αναζητά την αληθινή αγάπη και δεν κοιμάται ήσυχος περιμένοντας την παγκοσμιοποίηση που συνεχώς ακούει πως τον πλησιάζει. Οι ήρωές μου δεν χρειάζονται χρήματα για να υπάρξουν, ζουν αληθινά. Ζω και κινούμε μέσα σε απλούς ανθρώπους κι εκφράζομαι με την δική τους φωνή γιατί πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να μιλήσουν, άρα για ποια απομόνωση μιλάτε; Πιστεύω πως όταν είσαι αληθινός αργά ή γρήγορα θα αναγνωριστείς.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είναι για σας το ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ;

ΣΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ: Το ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ είναι για μένα ένα ερωτικό ραντεβού στις όχθες της λίμνης Δοϊράνης, καθαρό φως από έναν ακούραστο ήλιο, μια πράσινη θάλασσα με βελανιδιές, η φωνή ενός απλού ανθρώπου των συνόρων. ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ είναι ένα μαγευτικό ταξίδι σε έναν μυστικό κόσμο γεμάτο ήχους και χρώματα. Αποκλειστικά αφιερωμένο στη γη που γεννήθηκα σε αυτούς που αγάπησα και «κοιμούνται» στο χώμα της, στην γραμμένη με αίμα ιστορία. Αυτό το ταξίδι προσκαλώ τους αναγνώστες να το κάνουμε μαζί, είμαι σίγουρος πως δεν θα απογοητευτούν από την περιπλάνηση. Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω. Τώρα ο λόγος ανήκει στους αναγνώστες.        
Περιοδικό «Έρευνα»

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Υδάτινη Χώρα - Σάκης Αθανασιάδης


Υδάτινη Χώρα

Στον Ναυτίλο επάνω
Τις εικόνες δεν χάνω
Θα γυρίσω παντού

Στην υδάτινη χώρα
Στον γαλάζιο ουρανό
Στη φωλιά του θεού
Αν μπορέσω θα μπω
                
        
Κάτω απ’ τη θάλασσα
Σε ’να κοιτώνα
Ρίχνω χαρτιά
στον Ποσειδώνα                                 

Κάτω από τα κύμματα
Με τον κάπτεν Νέμο
Μη με ζητάς
Εκεί πια μένω
  
Στο γαλάζιο το κύμα
Πάλι θα  ’βρω το βήμα
Σε  μια άλλη σκηνή

Στον Ναυτίλο επάνω
Πάλι θα  ’βρω εκείνα
Που ζητούσα παιδί
 Σάκης Αθανασιάδης